وقتی که بیایی . . .( به بهانه آغاز فعالیت های تابستانی کانون پرورش فکری)

^{رقیه دوست فاطمی ها}

^{مسئول روابط عمومی کانون}

^{پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان یزد} وقتی قاصدک خوش خبر، نوید آمدنت را داد،

قند توی دلم آب شد،

گفتم خدایا سپاس،

دوباره تابستان از راه رسید،

حتما کودکان رنگارنگ، حیاط کانون را از آوازشان پر می کنند.

خانه ما دیوارهایی دارد پر از نقش، پر از رنگ و پنجره هایی که به روی خورشید خانوم آغوش گشوده اند.

وقتی که بیایی، خواهی دید که میزها و صندلی ها، دست و رویشان را به خاطر آمدن تو شسته اند.

و قلم موها به انتظارت صف کشیده اند.

وقتی که بیایی دستهایت رادر رنگ فرو خواهی برد،

و تصویری از شمعی فروزان، با جا پای انگشتان ظریفت بر صفحه سفید کاغذ نقش خواهد بست.

اینجا که بیایی، خواهی دید که کتابها به احترام حضور تو سکوت کرده اند تا تو در آرامش آنها را ورق بزنی.

وقتی که بیایی، دست هایمان را در دست هم می گذاریم و در حیاط باصفای خانه امان، عمو زنجیر باف بازی می کنیم،

و همراه با مورچه ها در جشن تولدشان پایکوبی می کنیم .

بیا تا نقش های بال شاپرک را در زیر میکروسکوپ زیبایی ها، قشنگ تر و زیبا تر ببینیم.

و کاردستی دوستی مان را چسب بزنیم، آنقدر محکم که هیچ کس نتواند آن را از هم باز کند.

بیا تا کلمه ها و جمله ها را آنگونه که می پسندیم کنار هم بگذاریم

تا سالیانی دیگر،

قصه دوستی ما

زبان به زبان بچرخد.